Metody lokalizacji najmniejszych przecieków

Termin „najmniejsze przecieki” oznacza uszkodzenia przewodów rurociągowych, w przypadku których szum ulatniającego się gazu nie da się zmierzyć akustycznymi metodami lokalizacji. Może to być na przykład sytuacja, w której strumień wypływający przez pęknięcia włoskowate jest za mały lub brakuje punktów do pomiarów akustycznych albo są one zbyt oddalone. W celu rozwiązania takich problemów firma Sewerin oferuje usługę z wykorzystaniem metody gazu znakującego.Zakres stosowania tej metody obejmuje lokalizację przecieków z wszelkiego rodzaju przewodów i zbiorników, głównie w przypadku negatywnego wyniku próby ciśnieniowej.

W przypadku nowo ułożonych przewodów, jeśli w trakcie próby ciśnieniowej przyrządy pomiarowe wykażą stały, ale mały spadek ciśnienia, należy liczyć się z występowaniem niesłyszalnego kapania lub innego uszkodzenia, którego nie można wykryć metodami akustycznymi.

Podobne trudności – ponieważ nie ma możliwości ich wykrycia metodami akustycznymi i przyrządami pomiarowymi – sprawiają również uszkodzenia przewodów sprawdzanych ciśnieniowo powietrzem oraz uszkodzenia instalacji poczty pneumatycznej i systemów rurociągowych na kable o dużym obciążeniu.

W opisanej tu metodzie z gazem znakującym lokalizacja przecieku odbywa się z użyciem mieszaniny azotu/wodoru, która po wydostaniu się z uszkodzonego miejsca i przejściu przez ziemię jest wykrywana na jej powietrzni (angielska nazwa „Tracergas” oznacza właśnie gaz znakujący). W celu wyjaśnienia tej metody należy przyjąć nowo ułożony przewód rurowy, dla którego próba ciśnieniowa dała wynik negatywny.

Badany odcinek przewodu jest najpierw opróżniany z wody i – gdy są zagłębienia – osuszany za pomocą piankowych tłoków czyszczących. W celu napełnienia przewodu jest on zatykany na obu końcach (np. za pomocą kołnierzy zaślepiających). Po stronie wlotu gazu i od strony odpowietrzania należy zainstalować po jednym zaworze odcinającym z gwintem wewnętrznym 1”. Potrzebna ilość gazu, która zależy od ciśnienia napełnienia i pojemności przewodu, jest pobierana z butli ciśnieniowych. Ciśnienie gazu znakującego w przewodzie rurowym musi być co najmniej takie, jak najniższa wartość, do jakiej ciśnienie spadło podczas próby. W ten sposób również gaz znakujący wypłynie przez miejsce przecieku, ponieważ istnieją też przecieki, które zamykają się poniżej określonego ciśnienia (zwłaszcza w przypadku muf z gumowymi uszczelnieniami).

Ważne i konieczne własności gazu znakującego:

  • niepalny,
  • niewybuchowy,
  • nietoksyczny,
  • neutralny smakowo,
  • bezpieczny dla środowiska,
  • lżejszy od powietrza


Czułość w trybie ppm oznacza, że już wartość 10 ppm (parts per million = części na 1 milion) wywołuje pełne wychylenie w najczulszym zakresie pomiarowym detektora gazu.

Do dokładnej, punktowej lokalizacji w zakresie wykrytego gazu wykonywane są otwory na sondy, w których mierzone jest stężenie gazu. Pod otworem z najwyższym stężeniem należy spodziewać się szukanego przecieku.

W praktyce przebieg lokalizacji przecieków zależy od lokalnych uwarunkowań. Dlatego sprawdzanie trasy rury ma sens dopiero wtedy, gdy gaz będzie miał dość czasu na wydostanie się na powierzchnię. Z doświadczenia wiadomo, że musi wypłynąć około 400 l gazu. Na podstawie spadku ciśnienia można określić czas oczekiwania, który w przypadku bardzo małych przecieków może sięgać nawet kilu dni. Należy pamiętać, że z nieszczelności wypływa około 10 razy więcej gazu, niż wody. Wpływ ma również rodzaj występującego gruntu. Im jest on wilgotniejszy i bardziej zwarty, tym wolniej gaz płynie ku powierzchni. Przeszkodą są również powierzchnie z asfaltu i betonu. W utwardzonej nawierzchnia należy wiercić otwory na sondy w odstępach co około 2 metry.

Metoda z gazem znakującym może być stosowana do sprawdzania każdego pustego przedmiotu, który może być z 2 punktów napełniany lub odpowietrzany, na przykład:

  • przewody gazowe,
  • przewody wodne,
  • systemy ogrzewania,
  • kanalizacja,
  • instalacje tryskaczowe,
  • kable telekomunikacyjne,
  • instalacje poczty pneumatycznej,
  • systemy rurowe na kable o dużym obciążeniu,
  • zbiorniki,
  • zbiorniki ciśnieniowe


W następujących przypadkach metoda ta nie może być stosowana lub może być stosowana tylko warunkowo:

  • układanie rur płaszczowych
  • zamknięte izolacje rur na media (ciepłownictwo)
  • trasa bagnista lub bez możliwości wejścia


Skuteczne zastosowanie metody z gazem znakującym zależy od wielu czynników. Dlatego przed jej każdym zastosowaniem niezbędne jest zasięgnięcie porady specjalisty. We wstępnej rozmowie pytamy telefonicznie o wszystkie szczegóły, uzgadniamy rozwiązania i ustalany wiążące terminy.

W ten sposób przygotowywany jest grunt do skutecznej lokalizacji przecieków, która ostatecznie zależy od fachowej wiedzy i doświadczenia personelu.

 

Osoba kontaktowa:

Stefan Hoffmann
Telefon:+49 5241 934-450
Faks:+49 5241 934-455
E-Mail:dienstleistungen[at]sewerin.com